Working Man's Death

Jason Molina / 1973 – 2013

through sparrow black wind

a dead crow calls out to his wing

we were lightning across the whole world

we were lightning

and the guise to black cats we made a cross when our shadows met

and the guise to black cats we made a pact when our shadows passed

through sparrow black wind

a dead crow calls out to its wings

I’m getting weaker I’m getting thin

I hate how obvious I have been

I’m getting weaker

and I look down and see the whole world

and it’s fading

......................................

Πρέπει να πενθήσεις πρώτα για να καθίσεις να γράψεις μετά…

Στο επόμενο τεύχος του Straw Dogs magazine ένα τεράστιο αφιέρωμα φόρος τιμής…

William Blake / Ο Κήπος της Αγάπης

Πήγα στον Κήπο της Αγάπης

και είδα ό,τι ποτέ δεν είχα δει:

ένα εκκλησάκι στην ομίχλη ήταν χτισμένο

εκεί όπου έπαιζα στη χλόη παλιά.

Κι οι πύλες του παρεκκλησιού ήτανε κλεισμένες

και ένα "Μη εισέλθης" στην πόρτα είχε γραφτεί.

Έτσι, γύρισα την πλάτη μου στον Κήπο της Αγάπης

που άνθιζαν μύρια λούλουδα γλυκά.

Και είδα πως ήτανε γεμάτος τάφους

και ταφόπετρες εκεί που θα 'πρεπε να βγαίνουν άνθη.

Παπάδες ολόμαυρα ντυμένοι αργοβαδίζανε

και δένανε με βατόκλαδα τους πόθους μου και τις χαρές.

Από το βιβλίο

«William Blake / 1757 – 1827 / Ποιήματα»

Μετάφραση: Ανδρέας Αγγελάκης, εκδ. Καστανιώτη

…………………………….

Ενώ στο βίντεο από κάτω η εξαιρετική μελοποίηση του συγκεκριμένου ποιήματος από τον Χρήστο Αλεξόπουλο και μέσα από το περσινό του πια άλμπουμ «Mean Time», (puzzlemusik rec.)

Christmas in jail

Μια απίστευτη μαρινάτα...

Σε είχα δει στα χαμάμ,
δεν ήξερα αν έπρεπε να κλάψω ή να γελάσω.

Η γύμνια έχει μια πολύ γλυκιά μυρωδιά

που με στέλνει στα έγκατα της κόλασης.

Ο ατμός που βγαίνει απ’ το νερό

μου λέει πως είσαι κόρη του Σατανά

κι αν εγώ είμαι γιος του Διαβόλου

τότε κι οι δυο πρέπει να τρέξουμε μες το σκοτάδι.

Ο σοδομισμός δεν είναι μόνο για τα ζώα

η ανθρώπινη σάρκα δεν είναι μόνο για τους κανίβαλους

θ’ ασελγήσω στο κορμί σου αν ασελγήσεις στο δικό μου

γιατί το αίμα κρασί δεν γίνεται.

Ας ξαπλώσουμε λοιπόν στο τραπέζι,

ας βιάσουμε ο ένας τον άλλον μέχρι τελικής πτώσης

κι όταν οι «χυμοί» μας ανακατευτούν στην κάψα και ξεφτίσουν

θα φτιάξουν μια απίστευτη μαρινάτα

Αν έβαζα το χέρι μου μες στο κουτί της Πανδώρας,

αν βασανιζόμουν από μια θανατηφόρα ευλογιά,

αν ήμουν λεπρός ή είχα εξογκώματα στο δάκτυλο του ποδιού

θα μ’ έβλεπες ακόμα με καλό μάτι όταν θα ‘φευγα;

Αν πάνω στην παλάμη σου

έγραφα το όνομά μου με μια λεπίδα

θα ξεθώριαζε;

Αν σε φιλούσα στα χείλη θα σκεφτόσουν πως είναι λάθος
ή θα ερχόσουν μαζί μου;

Ο σοδομισμός δεν είναι μόνο για τα ζώα

η ανθρώπινη σάρκα δεν είναι μόνο για τους κανίβαλους

θ’ ασελγήσω στο κορμί σου αν ασελγήσεις στο δικό μου

γιατί το αίμα κρασί δεν γίνεται.

Ας ξαπλώσουμε λοιπόν στο τραπέζι,

ας βιάσουμε ο ένας τον άλλον μέχρι τελικής πτώσης

κι όταν οι «χυμοί» μας ανακατευτούν στην κάψα και ξεφτίσουν

θα φτιάξουν μια απίστευτη μαρινάτα

Θα σε ψήσω στη σούβλα σαν χοντρό μοσχάρι

κι όταν ψηθείς για τα καλά θα σκίσω το σώμα σου στα δύο.

Θα σκαρφαλώσω στα κόκκινα κόκκαλα σου,

θα κουλουριαστώ σφιχτά και θα κλειστώ μέσα σου.

Μες στο σώμα σου θα ονειρευτώ πράγματα

όπως πάπιες με μουστάρδα,
λάχανα και βασιλιάδες

θερμός γεμάτα με σάλτσα σοκολάτας

και άντρες που ζουν μονάχα με τύψεις.

Ο σοδομισμός δεν είναι μόνο για τα ζώα

η ανθρώπινη σάρκα δεν είναι μόνο για τους κανίβαλους

θ’ ασελγήσω στο κορμί σου αν ασελγήσεις στο δικό μου

γιατί το αίμα κρασί δεν γίνεται.

Ας ξαπλώσουμε λοιπόν στο τραπέζι,

ας βιάσουμε ο ένας τον άλλον μέχρι τελικής πτώσης

κι όταν οι «χυμοί» μας ανακατευτούν στην κάψα και ξεφτίσουν

θα φτιάξουν μια απίστευτη

μια απίστευτη μαρινάτα.

Απόδοση: Γιώτα Παναγιώτου

μέσα από το album 

Mikelangelo & The Black Sea Gentlemen

"Journey Through the land of Shadows"

Love is a Burden

world without fear

...οι στίχοι του Sage ήτανε πάντα σκοτεινοί και θλιμμένοι
κι ο στόχος είναι μια ζωή ευθεία στο στομάχι...

Plus Fort que nous

Η ζωή είν’ωραία του Langston Hughes

Κατέβηκα στο ποτάμι
άραξα κάτω στην όχθη.
Προσπάθησα να σκεφτώ μα δεν τα κατάφερα
έτσι απλώς πήδηξα μέσα και βυθίστηκα.

Ανέβηκα μια φορά κι ούρλιαξα!
Ανέβηκα μια δεύτερη κι έκλαψα!
Κι αν αυτό το νερό δεν ήταν στ’ αλήθεια τόσο κρύο
ίσως και να’ χα βουλιάξει
ίσως και να’ χα πεθάνει.

Μα έκανε τόσο κρύο σ’εκείνο το νερό! Έκανε τόσο κρύο!

Πήρα τον ανελκυστήρα
ανέβηκα δεκάξι ορόφους πάνω απ’ το χώμα
θυμήθηκα το μωρό μου
και σκέφτηκα πως από ‘κει, θα μπορούσα να πηδήξω κάτω.

Στάθηκα εκεί κι ούρλιαξα!
Στάθηκα εκεί κι έκλαψα!
Κι αν δεν ήταν στ’ αλήθεια τόσο ψηλά
ίσως και να’ χα πηδήξει
ίσως και να ’χα πεθάνει.

Μα ήταν τόσο ψηλά εκεί πάνω! Ήταν τόσο ψηλά!

Αφού όμως είμ’ ακόμα εδώ ζωντανός,
μου φαίνεται πως θα συνεχίσω να ζω.
Θα μπορούσα να είχα πεθάνει για την αγάπη - -
μα εγώ γεννήθηκα για να ζω.

Παρόλο που μπορεί να μ’ακούσεις να ουρλιάζω
και να με δεις να κλαίω
εγώ θα’μαι αλύγιστος, γλυκό μου μωρό,
σαν θα με δεις ποτέ να πεθαίνω.

Η ζωή είν’ωραία! Ωραία σαν κρασί! Η ζωή είναι ωραία!

Μετάφραση: Γιώτα Παναγιώτου

κι από κάτω η φοβερή μελλοποίηση του αδικοχαμένου Rainer Ptacek

σσσσσσσσσσσσσσσσστ.........

σκόνη

σάρκα

και κόκκαλο

πλυμμένο σε ποδιά

δεν έχει κανένα νόημα να τα ξεπλύνω

Drinkin' Too Much

Protest Song

Ζω τη δικιά μου ζωή -κάνω ότι θέλω - λέω ότι εννοώ

Κι εσύ έχεις τη δικιά σου ελπίδα

μια παράξενη φιλοδοξία - διαφορετικά όνειρα

Ποιός είσαι λοιπόν εσύ να μου πεις πως είμαι λάθος;

Και ποιός είμαι εγώ να πω πως είμαι σωστός;

Μολονότι ζούμε με διαφορετικούς τρόπους,

γιατί συζητάμε, γιατί πάντα τσακωνόμαστε;

Ένας άνδρας που διαφώνησε με το καθεστώς κρίθηκε ως ύποπτος.

Κάποια βραδιά, μερικοί άντρες τον πλησίασαν –

«διαβάσαμε τα βιβλία σου, θα 'θέλαμε να ‘χουμε μια κουβέντα μαζί σου».

Κι έπειτα τον κλώτσησαν γύρω σ' όλο το κελί

Έκαψαν το πρόσωπό του με τσιγάρα

Είπαν: «Να θυμάσαι, εμείς είμαστε ο νόμος. Αγαπάς την οικογένεια και το σπίτι σου»;

Φαίνεται πως οι ηλίθιοι ελέγχουν τον κόσμο,

το πυρηνικό κουμπί, το δηλητηριώδες στυλό.

Οι περισσότεροι από μας βρισκόμαστε στο σκοτάδι,

αλλά τότε είμαστε μόνο «μικροί» άντρες.

Αλλά οι «μικροί» άντρες έχουν στόματα να ταΐσουν

Και οι «μικροί» άντρες δεν θέλουν να σκοτώνουν

Έτσι οι «μικροί» άντρες δε σκοτώνουν ποτέ,

εκτός κι αν βέβαια, η γη είναι ακόμα όρθια.

Έχουμε μια ψαλμωδία, δεν έχει ρεφραίν, δεν έχει καν όνομα

Όμως μας βοηθά μες στη νύχτα να ξέρουμε πως το φταίξιμο δεν είναι δικό μας

Είναι απλώς άλλο ένα τραγούδι διαμαρτυρίας

(«Ω! τι όμορφο τραγούδι διαμαρτυρίας»)

Με λέξεις που προσπαθούν να σε κάνουν να σκεφτείς

(«νομίζω θα πάω να πιώ ένα ποτό»)

Αλλά επέστρεψε την αυγή ξανάρχισε να ψάχνεις

για την τελευταία σου δύναμη

Τον χαμένο σου κρίκο

Στίχοι: Mark Wilkins

Απόδοση στα Ελληνικά: Γιώτα Παναγιώτου

Ζωγραφιά: Jan Woolly

Δώδεκα βήματα για τον Παράδεισο

You don't always want what you get

Δεν υπάρχει αλήθεια στη νύχτα...

The Future is Unwritten

Τώρα μπορώ να πω ότι οι άνθρωποι μπορούν να αλλάξουν ότι θελήσουν, τα πάντα. Όλοι ακολουθούμε το δικό μας μονοπάτι. Έτσι έκανα κι εγώ. Δεν πρέπει να ακολουθούμε μόνο το δικό μας μονοπάτι. Οι άνθρωποι μπορούν να καταφέρουν τα πάντα. Είναι κάτι που τώρα άρχισα να μαθαίνω. Οι άνθρωποι κάνουν κακό ο ένας στον άλλον επειδή έχουν χάσει την ανθρωπιά τους. Ήρθε η ώρα να ξαναβάλουμε την ανθρωπιά στο κέντρο και να λειτουργήσουμε βάση αυτής. Η απληστία δεν οδηγεί πουθενά. Αυτό θα πρέπει να το βάλουν σε πινακίδα στην Times Square. Χωρίς ανθρώπους είμαστε ένα τίποτα.
Αυτό είχα να πω.

Joe Strummer

Rowland S Howard...Sleep Alone

Πρώτα έσβησα τ'άστρα
γιατί είπες πως αυτά μας κυριαρχούσαν
Έπειτα δολοφόνησα τον Άρη
ήταν ο πιο άσπλαχνος.
Ακολούθησε μετά η ερωμένη του αυτοκτονώντας
Οι άλλοι στέκονταν εκεί βουβοί
καθώς προσπαθούσα να βρω την ηρεμία του μυαλού

Κάνε με να σκάσω
Σβήσε με
Δοκίμασέ με αν μπορείς
Αγάπη μου, δε θα σου δείξω τίποτα
είμαι ένας μισάνθρωπος

Αυτό είναι το ταξίδι,
στην άκρη της νύχτας,
δεν έχω συντρόφους
μόνο τον Σελίν στο πλάι μου
Δε χρειάζομαι τίποτα κι από κανέναν
η βελόνα είναι στο κόκκινο,
τίποτα για να χάσω,
τα πάντα είναι νεκρά.

Κάνε με να σκάσω,
Σβήσε με,
Σταμάτα με αν μπορείς.
Αγάπη μου, δε θα σου πω τίποτα
είμαι ένας μισάνθρωπος.

Ο ουρανός είν'άδειος/βουβός,
Η Γη ακόμα σαν πέτρα,
κι έτσι τίποτα δε βρίσκεται απάνω μου
Τώρα μπορώ να κοιμηθώ μόνος


Μετάφραση: ένα κορίτσι απ τη Λευκωσία κι ένα αγόρι απ' την Αθήνα

πάτα το play από κάτω τώρα

No Stars in

Μου φέρνει ύπνο η ανάγνωση των ποιημάτων μου

Κι ωστόσο έχουνε γραφτεί με αίμα.

Φτάνει να κοιτάξεις τον ήλιο

μέσα από το καπνισμένο τζάμι

για να δεις ότι τα πράγματα παν’ άσχημα:

η μήπως και σας φαίνεται πως παν’ καλά?

Είχανε δίκιο οι παλιοί:

Θα πρέπει να ξαναρχίσουμε να μαγειρεύουμε με ξύλα.

Μέσα στο κλουβί έχεις τροφή

Λίγη, ωστόσο έχεις.

Έξω απ’ αυτό έχεις μονάχα απέραντη ελευθερία.

Σήμερα σταυροκοπιόμαστε απορώντας γιατί γράφανε αυτά τα πράγματα.

Για να τρομάξουν τον μικροαστό?

Άδικα χαμένος χρόνος.

Ο μικροαστός δεν αντιδρά

Παρά μονάχα όταν θίγεται η κοιλιά του.

Σιγά μη τον τρομάξουν τα ποιήματα.

Ας γράφουνε οι νέοι ότι θέλουνε

Στο ύφος που τους φαίνεται καλύτερο

Πάρα πολύ αίμα κύλησε κάτω από τις γέφυρες

Για να εμμένουμε στην πίστη – έτσι πιστεύω-

Πως μια είναι η σωστή οδός:

Στην ποίηση τα πάντα επιτρέπονται.

Και ο ταξιδιώτης που κοιτάζει προς τα πίσω

Διατρέχει τον σοβαρό κίνδυνο

Να μην θέλει η σκιά του να τον ακολουθήσει

Για τελευταία φορά το ξαναλέω…

Το γαμήσι είναι πράξη λογοτεχνική

Αμνέ του θεού που ξεπλένεις τις αμαρτίες του κόσμου

Πες μου πόσα μήλα υπάρχουν στον γήινο παράδεισο…

Κάνε μου την χάρη να μου πεις την ώρα

Δώσ’ μου μαλί να φτιάξω ένα πουλόβερ

Αμνέ του θεού που ξεπλένεις τις αμαρτίες του κόσμου

Άσε μας να γαμούμε εν ειρήνη:

Μη χώνεις την μύτη σου σ’ αυτή την ιερή υπόθεση.

Ακόμη κάτι θέλω να ξεκαθαρίσω:

Είναι ανυπόστατη η ευρέως διαδομένη πίστη

Ότι η Δημιουργία κράτησε μέρες εφτά

- είναι να πεθαίνει κανείς απ’ τα γέλια –

η Δημιουργία ακόμη δεν τέλειωσε:

η Δημιουργία μόλις ξεκινά!

text: Nicanor Parra (κολάζ από ποιήματα του βιβλίου "Ποιήματα επείγουσας ανάγκης", μετάφραση: Αργύρης Χιόνης, Εκδόσεις Γαβριηλίδης 2008.

music: No Stars in Tokyo των Because of the Ghosts, από το The Tomorrow We Were Promised Yesterday CD, Feral Media records 2006.



από το ιστολόγιο του φίλου saunterer

Ballad for Beelzebub

Falling...