Δώσ’ μου πέντε
λεπτά
και θα σου πω
για τους φανοστάτες
που μάντρωσαν
‘κείνον τον μέθυσο
και τον έδωσαν
στα σκυλιά
μπας και
ξεδιψάσει
μια ολόκληρη
αγέλη ερπετών
με μνήμες.
Δώσ’ μου μια
κούπα γνωστική
να βάλω μέσα της
κρασί
και θα σου πω
για το ζευγάρι
που κάποτε συναντήθηκε
κι έγραψε με
σάλια ιστορία
που όμοιά της
δεν έχεις ξανακούσει.
Δώσ’ μου του
σκύλου το φαΐ
να το πετάξω
ορεξάτο
σε μάνας χέρι
τρέμουλο
που χάπι ήθελε
αποβραδίς
τον κόπο να
κοιμίσει.
Δώσ’ μου
μουνόπανο τρελής
κι αν το μυρίσω
θα σου πω
στο συρφετό της
γειτονιάς
με πόσους έχει
πάει.
Δώσε μου γάλα
για να πιω
και δυόσμο να
μυρίσω
γιατί τα ξέχασα
κι αυτά
πίνω ένα ξύδι
μισερό
και γεύομαι
κριθάρι.
Δώσε φωτιά να
ζεσταθώ
και θα σου
μολογήσω
τα αίματα που
χάθηκαν
καθώς το έθνος
έτρεχε
μόνο για μια
κουράδα.
Δώσε το χέρι σου
να δω
πόσο αχρείος
είσαι
κι όταν κινάς με
την αυγή
φυλάς και τα
μπατζάκια,
σταυρούς
άστρα
και όνειρα
της μάνας σου
τον κώλο.
Κάτσε ρε
που πας. 
