Φωτιά θα κάψει σάρκα απόψε
αέρας φέρνει
σκύλο για να πηδήξει σκύλο
μπας και πάρει κάτι μπρος.
Σάλια ξεχαρβαλωμένα
θα γείρουν ελπίδες
γιατί μαχαίρι άχρηστο στρίβει σε λαιμό,
χιόνι χαζό κινάει τσίγκινη τρέλα
πείνα λυγάει χέρι μια λέξη να αρθρώσει
σκοτάδι θρέφει σώματα για έρωτα ξανά
και μάτι δεν κουνά
την λύσσα να ορέξει.
Πάλι έτσι όμως
με μαλλιά να πέφτουν
σαν σώμα έχει αισθανθεί τα πάντα,
σκουπιδιάρικα γυρεύουν μεθυσιά ξημέρωμα,
τελειωτικά παγάκια
βάζουν μπλούζα ανάποδα,
μπαστούνι απόκληρο
στου αθέατου το χέρι,
ανταριασμένα μέτωπα
σε αρμονίας ξεθυμό,
παλιά χρόνια διηγιόνται
μια φορά σε πολλούς καιρούς,
καλοκαιριάτικο κρασί
αντάμα στη μασχάλη
κι ο ήλιος ανυπότακτος
στο πρώτο παραμύθι.
Αρχίζει και τούτη η εποχή
αν έρθει το αύριο.
