 |
| Αλ Μάζαρικ / Ζωγραφιά: Γιώτα Παναγιώτου |
Δελεαστικό
ακολουθώ
ζαλισμένος μια άγνωστη γυναίκα
η
όψη της μου τραβάει την προσοχή
ξανθά
μαλλιά λευκό φόρεμα πράσινα
παπούτσια
ένα σπασμένο λουράκι που
σταματά
να φτιάξει
μπαίνει
σ’ ένα λαβύρινθο κάνοντας άσκοπα θελήματα άλλων
πασαλειμμένη
με λάδια
ακολουθώ
αδυνατώντας να μιλήσω
οι
κινήσεις μου ανθρώπου που περπατά
μες
το νερό
αδυνατώντας
να βγάλω νόημα απ’ αυτόν
τον
δελεασμό απ’ αυτή την κατάσταση αυτή την πέτρα
που
σκίζει το μυαλό μου.
Round Mountain, Νεβάδα
αργά
το βράδυ ο άνεμος γίνεται
μίμος
ένα είδος ηχούς
μέρος
της μεγάλης φιλαρμονικής
των
κογιότ της ερήμου
ομάδες
με ταμπούρλα και σάλπιγγες
τρομάζοντας
τις μοναδικές αγελάδες
σ’
αυτό το μέρος του κόσμου
που’
χουν τόσο γλυκό φασκόμηλο
να
βοσκήσουν
κι
αν είσαι ξύπνιος μέχρι αργά
διαβάζοντας
την πέτρινη πλάκα
του
φεγγαριού
ή
προσπαθείς να καταλάβεις τον
κώδικα
των ονείρων σ’ ένα χάρτη
εξόδου
απ’ αυτό το μέρος
μπορείς
να δεις ανθρακωρύχους σε
φορτηγά
που έρχονται και φεύγουν
τα
δρομολόγιά τους ένας κύκλος
απ’
τη νταλίκα στο βουνό
κι
απ’ το βουνό στη νταλίκα
κι
αν είσαι ακόμη εδώ
το
πρωί μπορείς να
περπατήσεις
σε έρημο νεκροταφείο
ακολουθώντας
τις αγελάδες και τον άνεμο
μπορείς
να δεις πλαστικά λουλούδια
μέσα
σε σκουριασμένες κονσέρβες
να
ξεπετάγονται μέσα από πέτρινους τάφους
μπορείς
να δεις τις ημερομηνίες
να
δεις πως κανείς δε μένει αρκετά
ώστε
να πεθάνει εδώ
στοίβες
αγριόχορτων και πλαστικά λουλούδια
σ’
έναν πεσμένο φράκτη
με
τον ήλιο να βρίσκεται στη γραμμή εκκίνησης
έτοιμος
να διασχίσει την κοιλάδα
και
τις εκατοντάδες των ελαστικών
που
συγκρατούν οροφές τροχόσπιτων
το
κέντρο του στόχου
ντόνατς
για τον πεινασμένο άνεμο
Ξεπέτα
ξεπηδάει
μέσα
από
ένα από’κεινα
τα
λυπημένα τραγούδια της country
χτυπάει
την
πόρτα του δωματίου μου στο μοτέλ
πίνω
φυσικά
άλλη
μία πόλη
άλλη
μια δουλειά
πρώτη
βραδιά
μοναξιά
ξανθές
μπούκλες
σαντιγύ
στο
παγωτό
μπλε
μάτια και
στοιχειωμένα
λένε
η
έρημος της Νεβάδα
ένας
κουλοχέρης
που
τον έκλεψε το κογιότ
αργότερα
στο σπίτι της
μιλάει
για τον πρώην της
το
παιδί της πως
είναι
δύσκολο
να
βρει κάποιον
μιλάει
στο τηλέφωνο
ο
τρόπος που λέει
μανούλα
ο
ήχος της λέξης
είναι
για μένα μουσική
ταιριάζει
με τους στίχους
για
τα ξεβαμμένα τζιν και τα τακούνια
τα
βαμμένα νύχια
το
ουίσκι σ’ ένα ποτήρι
τα
σώματα εκτελούν τη
μαγική
τους πράξη
κατά
τη διάρκεια της νύχτας
λαγοί
πηδάνε
μέσα
από μαύρα ψηλά καπέλα.
…………………………………..
Τρία
ποιήματα του Αλ Μάζαρικ σε μετάφραση Γιώργου Μανάδη και Γιώτας Παναγιώτου που
δεν μπήκαν στην έντυπη μορφή του αφιερώματος που υπάρχει στο τέταρτο τεύχος του
Straw Dogs
magazine.
