να τα κοιτάς και να ξερνάς
γιατί ταξίδι φρόνιμο δεν γύρισε ποτέ
να ησυχάσει.
Το χρυσαφί κρασί περίμενε
και μια μηχανή με δόντια
που θα σου πάρει τις τρίχες πρωί ξημέρωμα
στην κουζίνα με τα σκιάχτρα
είναι το όνειρο που κάθε καλοκαίρι
σε ζητάει να σβήσεις τα κεριά τα γιορτινά.
Κι εσύ εκεί.
Ζεστό πιοτί χαράματα
με πρόκα στο χέρι το δεξί
να υπακούσει
ν’ αντισταθεί
να μην σηκώσει τίποτα
να βάλει κι άλλο
μπας και χαθεί
και ταξιδέψει
στο σίχαμα που αγκομαχάς να ημερέψεις
ακούγοντας ήχους
που δεν είναι εύκολοι
κάποιες φορές,
γιατί κάτι άλλες
η καραμπίνα που βαστά το κεφάλι σου
σέρνει τον χορό τον παλαβό στα δάχτυλά σου.
Ρίξε σε κούπα από πηλό απόψε,
κάποιος θα πλύνει το πρωί
και ίσως και να τρομάξει.
