Λέω να σταματήσω τον πόνο απόψε
μιας και το ποτό
τα τραγούδια
τα ποιήματα
δεν προλαβαίνουν.
Κατεβαίνω λοιπόν τις σκάλες
κουτσαίνοντας
ανοίγω το συρτάρι της κουζίνας
βουτάω το τραπεζομάχαιρο
κι ανοίγω μια πληγή
πέρα ως πέρα
στη δεξιά μου γάμπα.
Το αίμα χύνεται παντού
κι εγώ κάθομαι και το κοιτάζω
βάζω άλλο ένα ποτήρι
και το πρώτο πράγμα
που μου ‘ρχεται στο μυαλό
είναι εκείνη η φωτογραφία
με τον επίδεσμο στο χέρι σου.
Πίνω όλο το ποτό μου
σαν καλό παιδί
και σκέφτομαι πως
μάλλον
θα μου ήταν χρήσιμος
τούτο το βράδυ.
