Ένας άντρας
που είναι παιδί
στο νήμα
σε μια καρέκλα
για πάντα
καρφωμένος.
Τα πόδια του
τσακισμένα
Η μέση του
σπασμένη
Χρόνια
τώρα
για πάντα
μια χούφτα
μια χούφτα
χάπια.
Δεν έχει τίποτα να πεις
δεν έχει τίποτα να γράψεις
Η δυστυχία δεν περιμένει
και το κόκκινο των γιορτών
το κουράγιο ενός δειλού
με μια κιθάρα
Που δεν είναι
γιατί
ο θάνατος θα ‘ναι πάντα έτοιμος
πριν μας ορμήξει από φόβο
και η γιαγιά πεθαμένη από χρόνια.
Το σκυλί δαρμένο
Το σκυλί δεμένο
Πάνω σε μια αναπηρική
Η ελπίδα σου λεύτερη
και το ποίημα
συνταγή καταθλιπτικής κουράδας
Φίλε
γάμα τα
Αυτοκτόνησε ο
Vic Chesnutt
έγραψα σ’ έναν φίλο
γιατί ποτέ δεν παίρνω για χρόνια πολλά κάποιον
παρά μονάχα όταν πεθαίνει κάποιος
κι αν θες να κλάψεις μαζί μου
κάτι ξέρεις
αν όχι
καλύτερα να ξεκινήσεις
ν’ ακούς τα τραγούδια του
Ήταν Χριστούγεννα
όχι για μένα
ποτέ για μένα
Αντίο σακάτη μου!
Αντίο ποιητή μου!
Αντίο Vic Chesnutt!
