Τρεις καράφες κρασί
για όλα τα τσογλάνια που με μια ποιητική εξυπνάδα
γυρνάνε τούμπα
και γλύφουν κωλοτρυπίδες πενηντάρηδων βολεμένων ποιητών.
Δυο μπουκάλια ουίσκι σε πράσινο γυαλί
για τους ιστοριογράφους συγγραφείς της χώρας
που ξενυχτάνε τη μούρη τους στο ματομπούκαλο της ρουφιανιάς,
ξεστομίζοντας κουράδες
σάματις νά ‘ναι οι πιο μπουχέσες πολιτικοί.
Ένα ποτήρι αψέντι με λάβδανο θανάτου
για τα παιδιά στους δρόμους
που αναπνέουν στο μαντήλι τα σκατά μιας επόμενης δεκαετίας
κι ένα μεσαίο δάχτυλο γερά υψωμένο
σε μια πουτάνα που της έδωσαν τ’ όνομα «ελπίδα»
κι όλοι λυσσάξαν να την πάρουν από πίσω.
Στο λέω κορίτσι μου,
πάλι τίποτα δε θα γίνει.
