Με
τη γυναίκα να τρεμογλύφει φελούς
σ’
αποκοτιές
και
φαντασμάτινες μπλαβί στροφές.
Δεμάτια
κοκάλινα,
ντάνες
αποστροφής
γι’
αρτίστες σκορπιούς
που
τους κατασπαράσσουν κόκκινα μυρμήγκια
σε
μεσημέρι αξύπνητων παιδιών.
Η
Κρίση με τις μαύρες γόβες
ξεπαραδιάζει
βαλίτσες
που
μυρίζουν βενζίνα και λαδομπογιά
γιατί
κάπως έτσι συνηθίζεται ο χαμός,
μ’
ένα στυλό χωρίς καπάκι
με
ψίχες πάνω στο βιβλίο
«Η
Φλόγα που τρεμοσβήνει»,
στην
βιντεοκασέτα με τον ίδιο τίτλο
και
στον παφλασμό μιας κούτας νουνου
που
ξεροβήχει τις «παλιές καλές ημέρες»
μ’
ιώδιο και μύξα.
Ε,
στο διάολο λοιπόν
όλα
αυτά
