Hangman… by Maurice Ogden

Ένας δήμιος καταφθάνει στη πόλη κι αρχίζει να κρεμάει έναν έναν τους κατοίκους της. Κανείς δεν διαμαρτύρεται, κανείς δεν αντιστέκεται, κανείς δεν μιλάει, μιας και ο φόβος ότι ο καθείς μπορεί να είναι το επόμενο θύμα, υπάρχει καθοριστικά. Η πόλη τελικά ξεκληρίζεται καθώς ο ένας μετά τον άλλον οδηγούνται στην αγχόνη με μοναδικό επιζώντα τον αφηγητή τούτου του υπέροχου ποιήματος που έγραψε ο Maurice Ogden το 1951. Και γι’ αυτόν όμως το τέλος είναι κοντά, μιας και δεν υπάρχει κανένας να τον σώσει ή να τον υπερασπιστεί.
Το ποίημα του Ogden είναι επηρεασμένο από κάποιες δηλώσεις του γερμανού, αντί ναζί πάστορα, Martin Niemoller, όπου την περίοδο του χιτλερισμού, έλεγε: «Πρώτα ήρθαν για τους κουμουνιστές αλλά δεν μίλησα γιατί δεν ήμουν κουμουνιστής. Ύστερα ήρθαν για τους εργάτες των συνδικάτων αλλά δεν μίλησα γιατί δεν ήμουν εργάτης των συνδικάτων. Ύστερα ήρθαν για τους Εβραίους αλλά δεν μίλησα γιατί δεν ήμουν Εβραίος. Ύστερα ήρθαν για μένα και δεν υπήρχε κανένας να μιλήσει για μένα». Το ποίημα μιλάει ξεκάθαρα γι’ αυτούς που μένουν με σταυρωμένα τα χέρια και την δεκαετία του ’50 χρησιμοποιήθηκε αρκετά εναντίον του Μακαρθισμού. Το 1964 οι Les Goldman και Paul Julian «πήραν» το ποίημα του Maurice Ogden κι έφτιαξαν ένα υπέροχο animation γεμάτο κυνισμό, δείχνοντας απλά κι όμορφα την παράνοια που διέπει μερικούς από το ανθρώπινο είδος. Κι όποιος κατάλαβε, κατάλαβε.

Ολόκληρο το ποίημα μπορείτε να το διαβάσετε ΕΔΩ