Σάββατο βράδυ… με πήραν στο τμήμα γιατί έδερνα δυο κωλόπαιδα… χτύπαγαν ένα κορίτσι στη Σόλωνος… πέρναγαν οι μπάτσοι… με μπουζούριαζαν… σκάω τμήμα… «μπύρα έχετε»;… «σκάσε», μου λένε… «θα φας ξύλο, θα μπεις κελί»… «δεν θέλετε να με βάλετε», τους λέω… «είμαι ήδη πολύ μεθυσμένος»,… «θα ξεμεθύσεις για τα καλά», μου λένε… «το χω δει στις ταινίες», λέω… «θέλω ένα τηλεφώνημα… ταυτότητα έχω, μήνυση δεν υπάρχει… γιατί με κρατάτε»;… «χτύπαγες κόσμο», μου λένε... «λάθος», τους λέω… «αυτοί χτύπαγαν μια κοπέλα, τρελαίνομαι όταν χτυπούν γυναίκες»… Ήπια καφέ… ηρέμησα… με κράτησαν κάνα δίωρο… ευτυχώς ήταν ένας σένιος αξιωματικός υπηρεσίας… με τους μπάτσους τελικά με πάει… πάντα με πήγαινε… Χριστούγεννα ήταν… με είδαν και γλυκούλη, με άφησαν. «Πήγαινε σπίτι», μου λένε, «να κοιμηθείς… βρωμοκοπάς αλκοόλ μέχρι εκεί που δεν παίρνει»… «Χριστούγεννα είναι», λέω… «βγήκα να το γιορτάσω… απλά τρελαίνομαι όταν χτυπάνε γυναίκες»... «να μην τρελαίνεσαι», μου λέει… «Δεν γίνεται», του λέω, «κωλόπαιδα παντού»… … γύρισα σπίτι… έκανα μπάνιο… έστειλα ένα μήνυμα σε μια φίλη… «Σε φιλώ», μου λέει… «σταμάτα να πίνεις τόσο πολύ»... «σκατά», είπα από μέσα μου… ήπια άλλο ένα μπουκάλι κρασί και σχεδόν λιποθύμησα στη φλοκάτη του σαλονιού… έπινα βλέπεις απ’ τις εννιά το πρωί… Χριστούγεννα… τα πιο όμορφα της ζωής μου… μάλλον… ούτε που θυμάμαι το κορίτσι που χτυπούσαν… αλλά τα δυο κωλόπαιδα αρκετά καλά……οι μέρες είναι νεκρές… όλη μέρα στη δουλειά και μετά πιόμα για να μην τρελαθώ… οι μπάτσοι δεν είναι και τόσο κακοί όσο λένε… όσο για τις γιορτές… πάντα τις σιχαινόμουν… από μικρό παιδί…
…πες μου λοιπόν πως φαίνεται η ζωή… όταν δεν έχει τον Χριστό της;
Φωτογραφία: Γιώτα Παναγιώτου
