Εδώ που οδηγηθήκαμε,
από μόνοι μας
Θέλω,
για μια φορά να ανακαλύψω έναν κόσμο
Χωρίς αναμονές
Και τώρα
Η αιτία που ανέτρεψε (το περιμέναμε)
την υπομονετική σου καλλιέργεια
Θα έχει, τη φιγούρα ενός ανθρώπου
Που δεν θες να 'σαι
ούτε κοντά
τέτοιοι πρεσβεύουν
τα λιγοστά που απόμειναν
να εμπνέουν έλξη
πέρα απ’ το σώμα,
τα προσωπεία
οι πρεσβευτές
εκείνων που αγαπάμε
μισημένοι
κάτι άλλο ηγούνται
Κι εμείς να επιμένουμε
να αγαπούμε
ο,τι έρχεται κοντά μας
ώρες
που αποφασίζουμε
πως παύουμε να το αναζητάμε
κύριοι και κυρίες
-ναφθαλίνες πολυτελείας-
το βάρος σας (μες στα ενδύματα – όχι στα εσώρουχα)
κρύβει τη θέα μου
