Κυριακή 7 Ιουνίου 2009

Μάνος Χατζιδάκις και Γιώργος Ζαμπέτας στο Τρίτο Πρόγραμμα

Ήταν τριάντα χρόνια πριν και μια Κυριακή που μια αρμαθιά, κάποια αρμαθιά ανθρώπων, κοινωνούσαν πάνω από τα λόγια του Μάνου Χατζιδάκη και κάτω απ’ τον βήχα με τ’ αλάνικα αστεία του Γιώργου Ζαμπέτα που ξέσκιζε το μπουζούκι σάματις ξεχασμένος φονιάς μουσικής παλινδρόμησης ασύδοτων εποχών. Ήταν Κυριακή και τριάντα χρόνια πριν, παραμονές Χριστουγέννων όταν ο Μάνος Χατζιδάκις ζήταγε απ’ τον Ζαμπέτα να παίξει ότι πιο μάγκικο ξέρει κι εκείνος δίχως ματαιόδοξα κουραφέξαλα κάπνιζε ανημέρωτες νότες γύρω από τοίχους κι ανάσες που δεν ξεπλήρωσε ποτέ αυτή η ρημάδα η χώρα. Ήταν Κυριακή κι ένα πιάνο ζήταγε μελαγχολία κι ένα μπουζούκι έδινε κατακάθι πικρού καφέ ταμένο με κονιάκ χωρίς φόβο να πεθάνει, κλαίγοντάς το δίχως χείλος αλμύρας μα με πληγιά ανήμερης πενιάς. Ήταν Κυριακή μα όχι σαν τούτη σήμερα την αλλαξοκωλιάρα κι έσταζε κρύο από μπουζούκι και πιάνο ξεδοντιάρικο μελλούμενο προφήτη...ήταν Κυριακή και συγχωρήστε με μα μετάλαβα με μια κασέτα που μου ‘γραψε μια φίλη χρόνια πριν και σήμερα την μοιράζομαι μαζί σας.


Κυρίες και κύριοι από τα Χριστούγεννα του 1979 ο Γιώργος Ζαμπέτας αυτοσχεδιάζει στο μπουζούκι για το τρίτο πρόγραμμα. Οικοδεσπότης ο Μάνος Χατζιδάκις!


«Το λαϊκό, το μάγκικο και το παλιό ρεμπέτικο. Τρεις διαφορετικές έννοιες σε τρεις διαφορετικές λέξεις που κάθε τόσο τις μπερδεύουμε και εννοούμε να τις κάνουμε ένα. Μια τριάδα ομοούσια για τους νέους της σήμερον, που ακούνε Βαμβακάρη με την προσήλωση που ένας φανατικός οπαδός της όπερας από καλή οικογένεια ακούει «Σιμόνε Μποκανέγκρα» στην Εθνική μας Λυρική Σκηνή. Και οι δύο επικοινωνούν με τη μουσική τόσο, όσο κι εγώ με το ποδόσφαιρο – και ας με συγχωρέσει το ποδόσφαιρο.

...Το λαϊκό σημαδεύει το χρόνο και περιφρονεί τους ερασιτέχνες της κουλτούρας.

Το μάγκικο, πάλι, έγινε βιομηχανικό ντύσιμο ακριβής κατασκευής που χρηματοδοτεί πολυτελή καταστήματα στην οδό Τσακάλωφ.

Και το παλιό ρεμπέτικο, έγινε αφίσα, μυροπωλείο ινδικών αρωμάτων, πέρασμα πληκτικών ενηλίκων και νεαρών κολυμβητών, σκοτεινό μαγαζί όπου ενεδρεύει η οριζόντια πτώση και η εξουθένωση πτηνών και ποιητών.

Το λαϊκό δεν είναι πια το μάγκικο και το παλιό ρεμπέτικο. Γιατί αυτά δεν μας αποκαλύπτουν τίποτα πια. Και συνεπώς δεν έχουν θέση».

Μάνος Χατζιδάκις

Κυριακή 14 Μαιου 1978