Μάρκος Αυρήλιος, Τα εις αυτόν, Ζ΄3

Πομπής κενοσπουδία, επί σκηνής δράματα, ποίμνια, αγέλαι, διαδορατισμοί, κυνιδίοις οστάριον
ερριμμένον, ψωμίον εις τας των ιχθύων δεξαμενάς, μυρμήκων ταλαιπωρίαι και αχθοφορίαι, μυιδίων επτοημένων διαδρομαί, σιγιλλάρια νευροσπαστούμενα. Χρη ουν εν τούτοις ευμενώς μεν και μη
καταφρυαττόμενον εστάναι, παρακολουθείν μέντοι, ότι τοσούτου άξιος έκαστος εστίν, όσου άξια
εστι ταύτα, περί α εσπούδακεν.

Και σε μετάφραση Γ. Π. Σαββίδη

Μάταιη επιδίωξη μεγαλείου, δράματα του παλκοσένικου, κοπάδια, αγέλες, κονταροχτυπήματα, κοκαλάκι
πεταγμένο στα κοπρόσκυλα, ψωμάκι στη χαβούζα με τα ψάρια, ταλαιπωρίες και χαμαλίκια μυρμηγκιών,
ανδρείκελα νευρόσπαστα! Χρέος σου να τα αντικρίζεις καλοπροαίρετα και χωρίς υπεροψία, μα και να
παρατηρείς πως ο καθένας αξίζει ακριβώς όσο και οι επιδιώξεις του.

(Το βρήκα τώρα πρόσφατα σε ένα από εκείνα τα τετράδια που ανά καιρούς γεμίζω με ποιήματα αλλονών. Αφιερωμένο σε όλους εκείνους τους δημόσιους υπαλλήλους της κουλτούρας που το μόνο που ξέρουν να κάνουν καλά είναι να γλύφουν την κωλοτρυπίδα της ματαιοδοξίας. Η γκραβούρα είναι από την Ημέρα των Νεκρών. Στην υγειάς σας!)