Κυριακή 29 Ιουλίου 2007

Pedro Juan Gutiérrez

«Πρέπει να προσέχει κανείς τον εαυτό του, Ανιέτα. Ο καθένας προσέχει τον εαυτό του, αλλά η πιθανότητα είναι πάντοτε εκεί».

«Ποιά πιθανότητα»;

«Να φυτέψεις μια σφαίρα στο κεφάλι σου».

«Α».

«Μερικές φορές είναι φρικτό. Η πρώτη ύλη του καλλιτέχνη είναι η ίδια του η ζωή. Αυτό είναι τρομαχτικό. Ένας συγγραφέας, για παράδειγμα, πρέπει να ανακατεύει τα ίδια του τα σκατά. Και να βγάζει πράγματα αποκεί».

«Το φαντάζομαι».

«Ένας φυσιολογικός άνθρωπος αφήνει τα σκατά του να ξεραθούν. Και τα ξεχνάει. Ένας φυσιολογικός άνθρωπος ξεχνάει όλα τα σκατά της ζωής του. Αυτά που του έκαναν κι αυτά που έκανε. Αφήνει όλα αυτά τα σκατά να κατακάτσουν και να ξεραθούν, και δεν βρομάνε πια. Αλλά ένας καλλιτέχνης μετατρέπει αυτά τα σκατά σε πρώτη ύλη. Υλικό κατασκευής. Φτιάχνει αγάλματα, πίνακες, τραγούδια, μυθιστορήματα, ποιήματα, παραμύθια. Κι όλα αυτά βρομάνε φρέσκα σκατά».

~~~

Έτσι είναι η ζωή. Η ζωή είναι πιο περίπλοκη από τη λογοτεχνία, αλλά και λιγότερο έντονη. Η λογοτεχνία πρέπει να προχωράει με υπερβολική ταχύτητα για να διατηρεί την ένταση. Αλλιώς θα ήταν ένα νυσταλέο και βαρετό ταξίδι. Διαλέγεις τα κομμάτια, γράφεις και προσπαθείς να μην είσαι βαρετός. Τελικά, ο μόνος οδηγός που έχω είναι το ένστικτο. Λίγο ένστικτο. Κι αυτό είναι πολύ λίγο.

Αποσπάσματα από το βιβλίο «Ο έρωτας νοστάλγησε την Κούβα»

Μετάφραση: Κλεοπάτρα Ελαιοτριβιάρη