Βρώμικη γραφή να με συντροφεύει.
Σπίτι μοναδικό δε θα μ’ αντέχει.
Θα ζω την αυθυπαρξία και τις αγέρωχες λέξεις.
Τα μαλλιά μου θα πέφτουν σε καύτρες και ξεριζώματα.
Θα βλαστημάω δυο βιβλία στης ειμαρμένης το περήφανο.
Η γλώσσα πια θα έχει ξεφτίσει στην αυλαία του πανικού.
Θα είναι η θλίψη πρόστυχη,
κρατήρας σιωπηλός
κι ο ευμενής μπροστάρης μου,
σε χώμα σακατεμένο.
Τίποτα πια δεν έχει όμορφο τέλος.
Σπίτι μοναδικό δε θα μ’ αντέχει.
Θα ζω την αυθυπαρξία και τις αγέρωχες λέξεις.
Τα μαλλιά μου θα πέφτουν σε καύτρες και ξεριζώματα.
Θα βλαστημάω δυο βιβλία στης ειμαρμένης το περήφανο.
Η γλώσσα πια θα έχει ξεφτίσει στην αυλαία του πανικού.
Θα είναι η θλίψη πρόστυχη,
κρατήρας σιωπηλός
κι ο ευμενής μπροστάρης μου,
σε χώμα σακατεμένο.
Τίποτα πια δεν έχει όμορφο τέλος.
Από την ποιητική συλλογή
"ΑΝΝΑ"
Εκδόσεις Εριφύλη 2005
